انواع مختلف چسب و نحوه استفاده آنها

انواع مختلفی از چسب ها وجود دارد که هر کدام برای شرایط و کاربردهای خاص می باشند،لذا عوامل متعددی برای انتخاب محصول مناسب باید در نظر گرفته شوند. چسب ها را می توان با توجه به ترکیب شیمیایی، شکل فیزیکی، یا قابلیت تحمل بار دسته بندی کرد.

در این مقاله به دسته بندی های مختلف چسب و نحوه استفاده از هر کدام می پردازیم.

بر اساس ترکیب شیمیایی

چسب های مختلف را می توان بر اساس ترکیب شیمیایی آنها دسته بندی کرد. در زیر چند نمونه از ترکیبات شیمیایی موجود آورده شده است.

 چسب های اپوکسی:

اپوکسی ها نوعی چسب ساختاری هستند. آنها بسیار مقاوم در برابر دما و حلال هستند و می توانند از نظر ساختاری به اکثر انواع مواد مانند فلزات، سرامیک، چوب و پلاستیک متصل شوند.

 چسب های پلی اورتان:

پلی یورتان ها چسب های مبتنی بر پلیمر هستند که برای سازه هایی که نیاز به چسبندگی با استحکام بالا و خاصیت ارتجاعی دائمی دارند استفاده می شوند. اغلب به صورت چسب های دو قسمتی عرضه می شوند و کاربردهای زیادی دارند. بر خلاف چسب های اپوکسی، برای چسباندن به رطوبت نیاز دارند، به این معنی که می توان از آنها برای پروژه هایی استفاده کرد که در آن انواع دیگر چسب ها اغلب نامناسب هستند.

 چسب های پلی آمید:

پلی آمیدها پلیمرهای مصنوعی یک بخشی هستند که معمولاً حاوی حلال هستند. آنها به دلیل استحکام، مقاومت در برابر حرارت و مواد شیمیایی و همچنین عملکرد در دماهای بسیار بالا تا 500 درجه سانتیگراد شناخته شده اند.

آنها در دو فرمول ترموست و ترموپلاستیک ارائه می شوند و اغلب برای پوشش یا عایق الکترونیکی استفاده می شوند.

بر اساس شکل فیزیکی

 شکل فیزیکی چسب بر روی کاربرد محصول تاثیر می گذارد. چسب ها را می توان به صورت دستی یا با استفاده از ابزار و تجهیزات دسته بندی کرد.

در زیر اشکال مختلف فیزیکی چسب ها ذکر شده است:

 - چسب های خمیری:

خمیرهای چسبنده اغلب دارای ویسکوزیته بالایی هستند و در نتیجه پخش شدن آنها در طول دوره خشک شدن دشوار می شود. آنها برای جاهایی که نیاز به پر کردن شکاف دارند ایده آل هستند و معمولاً با استفاده از ابزارهایی مانند تفنگ یا تپانچه استفاده می شوند.

 - مایع:

مایع رایج ترین شکل چسب است. آنها یکی از ساده ترین ها برای استفاده هستند، اما ممکن است در طول فرآیند خشک شدن، نشت یا افت کنند. آنها اغلب زمان بیشتری برای عملکرد نیاز دارند، اما می توان آنها را در لایه های نازک برای کمک به فرآیند چسبیدن استفاده کرد.

 - فیلم:

فیلم های چسب به صورت رول یا طول یا شکل از قبل برش خورده در دسترس هستند، کاربرد آسانی دارند و هیچ محدودیتی در طول عمر ندارند. آنها در ضخامت های بین 2 تا 8 میلی متر برای کاربردهای مختلف موجود هستند.

 -قرص چسب:

چسب هایی که به شکل گلوله هستند معمولاً چسب های داغ یا هات ملت هستند. اینها معمولاً باید در تفنگ هات ملت قرار داده شوند یا ذوب شوند و اسپری شوند.

بر اساس درجه بندی:

 چسب ها نیز بر اساس ساختار طبقه بندی می شوند:

 -هات ملت:

چسب‌های مذاب داغ با گرما به شکل مایع در می‌آیند و می‌توان از آنها برای پوشاندن کل سطوح قبل از سرد شدن و جامد شدن چسب استفاده کرد. بسیاری از بخش های صنعتی از آنها به دلیل سازگاری با محیط زیست، ایمنی و ماندگاری قدردانی می کنند. انواع مختلف چسب های ذوب داغ عبارتند از EVA-based، APAO-based و آنهایی که به فشار حساس هستند.

پلی اورتان های هات ملت نیز موجود هستند، اما خواصی مشابه چسب های هات ملت استاندارد ندارند.

 -هات ملت واکنشی:

بر خلاف هات ملت های غیر واکنشی، چسب های هات ملت واکنشی پس از فرآیند انجماد پیوندهای شیمیایی بیشتری ایجاد می کنند. این منجر به چسبندگی قوی تر پس از خشک شدن، اتصال بیشتر و همچنین مقاومت بالاتر در برابر رطوبت، گرما و مواد شیمیایی می شود.

 چسب های ترموستینگ:

چسب های ترموست معمولا به صورت دو جزیی در دسترس هستند. رزین و سفت کننده با هم مخلوط می شوند تا زمان گیرش مطلوب به دست آید. رزین و هاردنر را می توان به صورت یک قسمتی استفاده کرد، اما اینها چندان رایج نیستند زیرا باید در دماهای پایین نگهداری شوند. نگهداری آنها در دماهای بالا می تواند باعث واکنش زودرس و در نتیجه ماندگاری بسیار کمتری شود.

زمان چسبیدن یکی از ویژگی های مهم چسب های ترموست است. این به مدت زمانی اشاره دارد که یک چسب دو جزیی به طور موثر پس از مخلوط شدن می چسبد. این محصول خیلی زود خشک می شود لذا با توجه به این ویژگی، این چسب مناسب کارهایی که زمان طولانی برای انجام شدن لازم دارند نمی باشد.

 -حساس به فشار:

چسب های این دسته، از الاستومرهای با مدول پایین هستند، به این معنی که برای تغییر شکل نیاز به فشار زیادی ندارند و می توانند روی سطوح مرطوب استفاده شوند. آنها برای کاربردهای بار سبک کاملاً بادوام هستند و معمولاً به عنوان نوار یا برچسب برای کاربردهای غیر ساختاری استفاده می شوند.

چسب های غیر ساختاری:

 -چسب های تماسی:

چسب های تماسی الاستومری هستند و روی هر دو ماده در حال چسباندن به یکدیگر اعمال می شوند. هنگامی که حلال تبخیر شد، مواد در تماس مستقیم قرار می گیرند. این نوع چسب ها در ورقه های سیمانی لاستیکی یا کانترها یافت می شوند.

بر أساس قابلیت تحمل بار:

قابلیت تحمل بار یک چسب نشان می دهد که چگونه می تواند بسترهای مختلف را در کنار هم نگه دارد. آنها را می توان به سه دسته تقسیم کرد.

 -ساختاری:

چسب های ساختاری به صورت خمیر، مایع و فیلم ارائه می شوند. آنها قوی هستند و معمولاً در زیر دمای (Tg)، دمایی که در آن پلیمر به ماده ای نرم و لاستیکی تبدیل می شود، استفاده می شود.

برخی از چسب های ساختاری معروف عبارتند از اپوکسی ها، سیانواکریلات ها، یورتان ها و اکریلیک ها.

 -غیر ساختاری:

چسب های غیر ساختاری برای بارهای سبک یا در کاربردهای زیبایی بیشتر استفاده می شود. هر دو چسب غیر ساختاری و نیمه ساختاری جایگزین های بسیار مقرون به صرفه تری برای چسب های سازه ای هستند، اما برای همه انواع پروژه ها مناسب نیستند. چسب های غیر ساختاری اغلب به عنوان چسب های ثانویه در اتصالات طولانی مدت به جای چسب اصلی استفاده می شوند.

 -نیمه ساختاری:

چسب های نیمه ساختاری برای کاربردهای کمتر حساس ایده آل هستند، هرچند هنوز استحکام و مقاومت بیشتری نسبت به چسب های غیر ساختاری دارند. بنابراین بسته به پروژه، می‌توان از آن‌ها برای جایگزینی چسب سازه‌ای یا غیرسازه‌ای استفاده کرد.